教室里的一头牦牛

来浅点评一下电影《鲁纳纳之歌》这个电影是我偶然在微博上发现的，是一部来自不丹的藏文电影。

本片主要讲述的是主人公乌金，一个不喜欢教书的老师，梦想着去澳大利亚当流浪歌手，却被教育部强迫委派到偏僻的村庄鲁纳纳的故事。

整部电影一个半小时多，虽然不长但是故事情节很完整，节奏也很慢。

电影先讲述乌金坐大巴车，过盘山路，走了八天崎岖山路到达鲁纳纳。

刚到鲁纳纳的乌金满脸不乐意，充满抗拒，甚至提出了要原路返回的要求，但是通过第一天的教学和室外传来了莎尔顿悠扬的歌声乌金犹豫了…

故事情节不是很曲折，也不是很老套。

电影结尾没有采用万年不变的套路，让乌金留在村子里教一辈子。

而是乌金离开了，成功的在澳大利亚成为了一名卖唱歌手，与在鲁纳纳不一样的是，没有人认真的听他唱歌，没有人充满渴望的看着他，希望他传授知识。

令我最深印象的是当乌金还是决定要毅然决然的离开不丹是，村长说的：“都说我们是世界上最幸福的国家，可为什么我们受过高等教育、能担起国家未来的年轻人总要到外面去寻找幸福”这一段话令人深思。

《圆满牦牛之歌》，教室里的牦牛诺布，台下学生们眼角中的泪水都把单纯的人与人之间的关系体现的淋漓尽致，而“纯洁”是我认为是本部电影的代名。

纯洁的眼神，纯洁的感情，纯洁的待客之道… 纯洁的村民，纯洁的孩子们，纯洁的山歌，纯洁的云… 这不仅让人遐想，在这个全民焦虑的时代，是不是我们的眼中失去了那份了干净纯洁呢？

而那些满眼纯洁善良的不丹人是否在那喜马拉雅山脉上真正的幸福呢？

可能这一点每个人都有自己不同的理解，但是令人深思…

One of the chief appeals and functions of cinema is to transport armchair travelers to vicariously experience some place absolutely foreign on this vast earth. For this matter, Bhutan couldn't been more alluring, a landlocked, mountainous, Buddhist, Southern Asian country few have the opportunity to visit. Photographer-turned-filmmaker Pawo Choyning Dorji makes a big splash with his debut feature film LUNANA: A YAK IN THE CLASSROOM, which enters Oscar's Best International Feature Film race as a dark horse, becoming the first-ever Bhutan film to earn an Oscar nomination. His follow-up, THE MONK AND THE GUN, nearly repeats the feat, listed among the 15 finalists, only a nomination eventually fails to materialize. LUNANA has a rather comprehensible story. It is safe to say, within 5 minutes, one is able to suss what the plot is going to develop. Ugyen (Sherab Dorji) is a young government teacher in Thimphu, Bhutan's capital. Eying to immigrate to Australia and pursue a singing career, during his last mandatory year of training, he is transferred to Lunana, a remote village with no transportation and takes a six-day trek to reach. With his heart hot to trot for the beckoning new life across the ocean, Ugyen accepts the task on sufferance. At any rate, his stint there will only last for several months. When the winter comes, he will be back in the city and free of any obligations.

A reluctant, detached teacher begins to care for his pre-teen students and fall in love with the secluded but breathtaking place and its kind-hearted people is a tired story, but LUNANA doesn't flinch from go down this familiar road. It takes the film approximately 40 minutes to bring Ugyen finally to his destination, and after discovering the austerity of the school's condition, his immediate reaction is to give up in spite of receiving a ceremonious welcome from the villagers. It only takes a kid's guileless smile to soften Ugyen's heart, and the rest gets activated on a cruise control (Ugyen being fascinated by its folkways and touched by untainted human connections, including the titular yak). The film is very fortunate to find a girl called Pem Zam, who basically plays herself, the class captain blessed with heart-melting earnest and unmannered alacrity which partially accounts for saving the film from bogged in schmaltz. Needless to say, leading actor Sherab Dorji also credibly channels out Ugyen's predictable but internalized mental journey, and telegraphs that essential feeling of homeland-yearning in the final close-up, a critical moment that encapsulates the film's tenor. After cutting his teeth in LUNANA, Dorji feels confident to explore a multiplex narrative in THE MONK AND THE GUN with a measured pace, where three major plots ultimately converge together in a full-moon ceremony carried out by a venerable lama (Choejay). At the behest of the lama, a young monk named Tashi (Wangchuk) is tasked to obtain two guns for the imminent ceremony. He procures an antique American rifle from a local devout denizen and crosses his path with an American weapon collector Ronald Colman (Einhorn) who also sets his sights on the said rifle. Via a local guide Benji (Sonam), Ronald eventually secure a tentative deal with Tashi, bartering two AK-47s for the rifle. A more specific backdrop is that after King Jigme Singye Wangchuck voluntarily abdicates in 2006, the kingdom is on the brink of their first democratic election (the year is circa 2008, indicated by the footage of QUANTUM OF SOLACE seen on the TV). In the town of Ura, government functionary Tshering Yangden (Sherpa), who is a staunch advocate for democracy, puts out all the stops to inculcate her beliefs to the countrified, monarchist townspeople and prods them to partake in a mock election. Meanwhile, a rift starts to encroach on the contentment of Choephel's (Jatsho) family, as its members differs on the candidates they endorse. Eventually, it is the sagacious words of Tshomo (Lhamo), Choephel's meek wife, such as "If we do not fight for democracy, maybe we don't need it", and "even if democracy can bring happiness to my family in the long run, but my family has already been happy before that." (paraphrased here), that give Tshering serious pause for her noble cause. We all know the maxim "if it ain't break, don't fix it." and Dorji's lucid perception of Western democracy's intrinsically dividing nature is courageously swims against the tide of current global situations, which truly deserves a pat on his back!

The big question hovering over the film is what the lama will do with the guns, and Dorji gingers up some humor and levity in its sobering, peace-pledging eventuation as Ronald is sent up for his mercenary drive and vulgar preconception that everyone can be corrupted by mammon. Both Dorji's films serenely and persuasively inculcate audience the cherished concord between tradition and modernity, rural primitivism and urban mentality, sacrality and profanity, on top of the default panoply to the country's wanderlust-enkindling landscapes. But most of all they effuse a whiff of zen equanimity that is just what the doctor ordered for us, earthbound doomsayers. referential entries: Tran Anh Hung's THE VERTICAL RAY OF THE SUN (2000, 7.3/10); Pema Tseden's BALLOON (2019, 7.3/10); Otto Bell's THE EAGLE HUNTRESS (2016, 7.6/10). Title: Lunana: A Yak in the ClassroomYear: 2019Country: Bhutan, ChinaLanguage: Dzongkha, EnglishGenre: Family, DramaDirector/Screenwriter: Pawo Choyning DorjiCinematography: Jigme TenzingEditor: Ku Hsiao-YunCast:Sherab DorjiUgyen Norbu LhendupKelden Lhamo GurungPem ZamKunzang WangdiTshering DorjiTsheri Zom Sonam TashiRating: 7.6/10Title: The Monk and the GunYear: 2023 Country: Bhutan, Taiwan, France, USA, Hong KongLanguage: Dzongkha, EnglishGenre: Comedy, DramaDirector/Screenwriter: Pawo Choyning DorjiMusic: Frederic Alvarez Cinematography: Jigme TenzingEditor: Ku Hsiao-YunCast:Tandin WangchukHarry EinhornTandin SonamTandin PhubzDeki LhamoYuphel Lhendup SeldenPema Zangmo SherpaChoeying JatshoKelsang ChoejayPhub DorjiRating: 7.5/10

身为教师必定会思考的问题：教育的意义是什么？

有人说过是“一棵树摇动另一棵树”、是“点燃焰火”、是“阶级固化的工具”…在《鲁娜娜》里我听到了最为触动的一句：教师是可以触碰到未来的人。

偏远闭塞如鲁娜娜，海拔4000米人口只有56人的小村庄里，一位老师的到来仿佛神迹显世，因为村民期望着他能够把九个孩子带入未来。

高原似乎都有种神秘的力量，在离天空最近的大地上人的心灵也愈发纯净。

那里的人敬畏着一切，天空、大地、雪山、牦牛、以及远来的教师。

心灵的互通永远是双向的。

无论他是否还会再回到鲁娜娜，在澳洲酒吧里唱起牦牛之歌时，我知道乌金已经被鲁娜娜改变了。

为了完成政府的任务后去往国外寻找自己的梦想和幸福，乌金被派到了不丹最边远的山区支教…类似的故事，我们看了太多，渐渐的麻木了，也不信这些微薄能改变什么。

可是《教室里的一头牦牛》帧里影间却固执的透着对美好和幸福的坚信，虽然那些疑惑的动摇很难抹去，但不丹人血液里未及被侵蚀的纯净，依然傻傻的矗立在世俗里！

PS：有一个疑问，我们都知道“无知”是多么令人憎恶，可是“未知”呢？

是不是“未知”可能是幸福一个组成部分。

我们因为身处或者通过媒体，知道了世界的精彩和美好，所以根本无法想象自己如果去往西藏等偏远山区这些及极落后的地区，会何等的痛苦。

可是不对啊，他们当地的人民却依旧没有任何抱怨。

那是不是“未知”导致了幸福？

还是不易的快乐才会带来扎扎实实的幸福感？

那我们现在普世认为的文明又怎么理解呢？

底层人民不快乐、中产焦虑、富豪整天不知道怎么才能打发时间……或许，只有到了高于我们的维度，才能知晓我们所处的所谓高度文明是多么的荒唐

不丹师范委培生乌金需要为教育部支教5年，还剩下的最后一年。

连他外婆都知道，他的梦想是获得签证后去澳大利亚做歌手，4年的支教生涯让他厌倦了教师的职业。

但是，支教工作必须满五年，他才能获得自由择业的权利。

不丹的教育部长给他指引迷津，把他引向了不丹的最高学府：鲁纳纳国小。

鲁纳纳海拔4800米， 人口56人，那里的喜马拉雅雪山延绵，景色宜人，云雾缭绕。

重要的是只要上几个月的课，秋天一过，就可以下山回城！

乌金道别家人、朋友、女朋友，启程！

第一站是坐中巴去的，下车后发现，鲁纳纳村里来的向导已经在路边等他来了。

第二天，两位村民向导，三匹骡马驮着他们的行李，要经过8天的爬山涉水才能到达目的地（鲁纳纳）。

两位向导告诉乌金前六天是沿着河边散步，后两天的路途就顺畅了，风景让人流连忘返。

上山路后，乌金才知道这是骗人的，路途崎岖曲折，山路陡峭泥泞，旅程充满挑战！

在海拔3100米的半山腰，有一间老屋，这里是他们旅程的第一个夜晚，可以借宿。

往后的旅程只能搭帐篷露宿了。

鲁纳纳全村的人都来迎接他们的新老师，迎接的地点离村里还有2小时的路程，这时电影已经是35分钟了。

鲁纳纳的村民们夹道欢迎老师的到来，所有的目光都聚焦在年轻的乌金老师身上，眼神充满期盼。

村民代表献上高原的青稞茶，村长金帕叔欢迎他来此任教。

从城里出发前，乌金老师是万万没想到会受到如此厚待的。

到了鲁纳纳小学，见到了极其简陋的学校和宿舍，匮乏的工作生活条件，乌金老师随即向村长提出了无法在此任教的要求，要回城里去，根本无法理解前任老师如何能在此地任教、生活。

村长似乎见怪不怪，提出向导和骡马都需要休养生息，答应过几天送他回去。

第二天，懂事可爱的佩珠班长敲醒了还在睡梦中的老师，已经是9点钟了，原本8:30要开学的。

乌金老师硬着头皮重整行头，拿着教材，进入了孩子们翘首企盼的教室，总共9个学生。

第一堂课开始了：问好是用英文的，对话是用藏语的。

老师毕竟是老师，简单的敷衍一下学生，第一堂课就结束了。

下课后，老师留下了佩珠班长，问了前任老师的教学内容，知道了是英文和数学。

此刻，室外传来了莎尔顿悠扬的歌声，《圆满牦牛之歌》从此刻起正式进入电影的主题！

这个全村唱这首歌最好听的人，未见其人，只闻其声，登场了。

这时电影已经是45分钟了。

当佩珠班长把手敲的校钟交给乌金老师，并嘱咐上学放学的时间点时，乌金老师点了点头，观众们就都知道了，老师要留下了。

教室外，邻近村的一个老奶奶也把自己的孙女送到鲁纳纳小学。

乌金老师开始认识村里的村民，佩珠班长的酒鬼爸爸，向导的妻子。

向导对他的妻子是一见钟情的，但是最终抱得美人归是靠歌声打动了芳心。

与唱歌的主题故事开始进一步衍生。

上学前，唱国歌升国旗，永远不会老套！

电影第58分钟，乌金老师通过上山的小道，捡着牦牛大便，顺着歌声，终于见到了莎尔顿老师。

莎尔顿老师是一个年轻姑娘。

（剧透一下，这里没有发生爱情故事，不像张艺谋的《我的父亲母亲》）。

追求音乐梦想的乌金老师，不理解莎尔顿老师每天在这里唱歌的意义：“供养”。

莎尔顿说：唱歌是为了献给众生、献给村里的人、献给山中的动物、神明和灵魂，她想像黑颈鹤一样第歌唱，它们唱歌时从不在乎谁在听，或者听的人在想什么，它们唱歌就只是一种敬献。

乌金老师似懂非懂，犹豫后向莎尔顿提出“那你...能教我唱歌么？

”《圆满牦牛之歌》！

莎尔顿答应了，顺便提醒乌金老师捡牛粪要捡干的。

在这村里，牦牛干大便，是灶台起火的必需品。

（所以说三人行必有我师，乌金虽然是来当老师的，但是来到新的环境，也要学习新的生活技巧啊！

） 乌金老师到村长金帕叔的家里用晚餐，村长的女儿碧达年龄相仿，家里事务由她打理。

通过对话，知道了村长太太早在碧达10岁时就过世了，应该是难产，因为村长提到了那次悲剧还带走了他们未出世的孩子。

碧达特地用木婉盛饭给老师。

（看到这里，我想起里章子怡专门用瓷碗送公饭的电影画面）。

乌金老师睹碗思人，想起了外婆用木婉盛饭的情形，小时候特别香的饭！

餐桌一围的村里人没说一句请求乌金老师留下的话，但是观众们知道乌金老师越来越走不了了。

第二天，村长和向导来到教室，告诉乌金老师可以准备下山回城（加萨）了，乌金老师表示决定还是留下来。

（既来之，则安之。

半途而废回城里，会被教育部长批到不行。

做人要有担当，何况老师这门职业，要为人师表，起表率作用。

） 自己动手，丰衣足食，黑板有了，粉笔有了，文化课，体育课，音乐课都逐步开展起来了，学校的教学工作步入正轨，老师、学生们其乐融融。

乌金在村长家遇到了给村长送奶酪的莎尔顿，原来莎尔顿的妈妈是村长的干妹妹。

莎尔顿的妈妈因为捡柴火，腿部受伤，还是小孩子的莎尔顿整日忧伤不已、郁郁寡欢，村长就教她唱歌，她才重新快乐起来。

村长的歌声治愈了小女生心灵的伤口。

（哦，原来村长才是师祖啊！

） 莎尔顿走了之后。

两人继续聊天。

村长对乌金老师愿意留下，并完善学校教学用品的不足，造福村里的孩子的事情表示感谢！

村长说了一句充满智慧的话：“全村人都非常高兴，这都是前世修得的缘分啊！

” 乌金说：可能我前世就是牧牛的人。

村长说：不，你不仅是牧牛的人，说不定你前世就是一头牦牛！

乌金很惊讶：前世是头牦牛？

村长说：牦牛对于我们意义非凡啊！

第二天，乌金在教室里惊讶地发现莎尔顿将一头村里最老的牦牛牵到了教室里，这头叫做“诺布”的牦牛是送给他的，诺布每天会产下珍贵的牛粪，这样乌金老师就可以不用上山捡牛粪了。

还告诉乌金老师：每天想得到多少牛粪，就喂它吃多少东西！

教室里的一头牦牛！

（切题了，乌金的前世也是一头牦牛！

所以教室里有两头牦牛。

） 莎尔顿送给了乌金《圆满牦牛之歌》的歌词，手写手抄版本。

影片1小时11分起，乌金在小山坡上正式跟莎尔顿学唱《圆满牦牛之歌》，无伴奏的原生态唱法： 拉达牦牛的脸盘如此美丽... 远处尽是群山与云雾。

莎尔顿解释了这首歌含义：牧牛的人和牦牛感情是很神圣的，紧密如同家人一般。

它们活着时对我们就很重要，但是每当村里需要肉时，大家就会把牦牛聚集在一起，然后把绳索往空中丢去，当绳索落在哪头牦牛身上，那头牦牛就会被宰杀...而这也是最令人伤心的时刻！

从前村里有个牧羊人，当他去西藏买食盐时，因为他们共同的业，绳索落在他最疼爱的牦牛身上。

于是那头牦牛被宰杀了，这首歌就是牦牛主人作的。

歌里唱着“我因牦牛的爱得以存活”，接着他更唱道“牦牛向往高山的青草和泉水”，实际上他真正赞颂的是每个人心中的那份纯洁，宛若高山积雪，无暇的山峰，映照着我们洁净的心境。

歌曲的结尾，转变成牦牛对它主人的唱道，“愿我们情谊直到永恒！

” 牦牛每天都会到山里吃草，黄昏一到它们就自动返家，因此这头牦牛才会说：“不管此生来世，我都会回来，如同每个黄昏。

” 乌金在教室里给牦牛“诺拉”喂水、喂草！

教室外，乌金老师在给一个学生剪指甲，佩珠班长过来跟老师说纸张用完了，这也说明时间过了好久了。

乌金老师即将离校的消息是公开的，心里不舍的佩珠班长开始对老师展开灵魂拷问： 就算冬天过去，您也不回来了？

您跟我们在一起不开心吗？

您不想再跟我们一起？

---这太为难老师了啊！

老师把自己房间窗户挡风用的纸张撕下，发给学生课堂用，心细的佩珠班长发现了老师在撒谎。

课堂上，乌金说了一句至理名言：纸张有字才有价值！

然后开始学英语。

Apple，苹果，学生们认识。

Ball，球，学生们认识。

Car，车子，没有一个学生认识，都没见过车子啊！

老师把Car，改成了Cow，牛，当然都认识。

1小时18分，莎尔顿在山坡上原生态唱歌： 拉达牦牛的脸盘如此美丽... 拉达牦牛是上天赐赏大地... 乌金的朋友从城里给他寄来的教具，有图书，贴画，篮球等，乌金的吉他也寄到了，他想给孩子们弹唱。

村长递给乌金一封信，签证成功了！

是乌金一直梦想要去的地方，很远的地方，越过海洋的另一端，澳大利亚。

秋天已经来临，村里的麦子得赶在冬天前收割，大家都得为寒冬开始做准备。

阳光下，风吹麦浪，金色的画面很美。

乌金教学生们如何刷牙，打篮球，唱歌。

1:23，莎尔顿继续在山坡上教乌金唱那首歌。

乌金在教室里编了一个水牛与牦牛的故事，用英文讲解的。

在户外，乌金与村民、学生们载歌载舞： 心似瓷碗里的牛乳，纯净洁白， 即使有朝瓷碗破了，牛乳还是牛乳， 心似瓷瓶里的清水，情清净透彻，清净得无限美。

倒映在深深处... 心似风中起舞的竹子，摇曳谦卑，随风弯下了腰，却永远不折服。

心似这般纯净、清净、谦卑， 快乐就会如影随形，源源不绝。

快乐就会如影随形，源源不绝。

源源不绝... 村民们把地里成熟的麦子收割了。

渐渐地，山上开始要积雪了，雪会越级越厚，村子就会被雪覆盖了。

冬天就要来了，就连牦牛也得往低处移动。

或许就是乌金老师离开的时候了。

村长：再不动身的话，路会被雪覆盖。

就得等明年的春天，才能离开了。

村长：村里人没人希望你离开，但似乎也没有别的选择。

村长：恳请你明年能再回来。

就为了孩子们回来吧！

乌金：可是，我不久也要离开不丹了！

村长：你要离开多久？

乌金：可能不会再回来了！

村长：我们是全世界最幸福的国度，可是，像你这样受好教育能身负重任，象征我们国家未来的人，却总想 去别的地方寻找幸福... 村长还是通知了米臣和辛格两个向导，准备好骡子，最晚后天动身。

莎尔顿来跟乌金话别：你明年春天不会再回来了？

乌金：看来是的。

莎尔顿：你不喜欢在这里教书吗？

乌金：我相信会来更好的老师！

莎尔顿：别这样说，你永远不会知道，自己是不是个好老师。

但是你的学生知道，佩珠、肯秋，还有佩玛，他们都知道。

他们告诉我，你在这里是他们最快乐的时光。

知道你要离开，他们好伤心。

我会很怀念你课堂上的读书声。

（《我的父亲母亲》里，章子怡终生怀念支教老师朗读声！

乌金问莎尔顿：那你，你会有机会来廷步吗？

莎尔顿：不会啦！

这里是我的家乡，我妈也还不合适远行。

她年岁大身体欠佳。

天气一冷，腿就受不了，我哪里也去不了。

我会一直待在这里，等你把《圆满牦牛之歌》完美唱出来，就像黑颈鹤那样地唱，好吗？

乌金老师打扫教室，收拾课桌。

降下国旗，依依不舍！

乌金把牦牛诺布牵出教室。

向导告诉乌金，马上就要启程了。

乌金回首留恋地望着朝阳下的学校，脑海里尽是教室里的场景，黑板、板书、贴纸。

村民们和学生们在几个月前迎接他的地方，为他送行。

村民为乌金老师斟酒。

村长说：这杯酒送给高山的守护神们，请守护乌金老师，如同守护我们一般，因为他也是鲁纳纳之子，与我们纯净的雪山有着深厚的缘分... 佩珠班长献上同学们写给乌金老师的信，眼睛不停地眨着，泪光隐隐浮现。

下山的路上，还是来时的那些人，那些骡子。

莎尔顿追上他们喊住了乌金，最后的祝福是献上洁白的哈达。

莎尔顿：看来我们不会再见了。

乌金：谢谢你为我做的一切，为我带来诺布牦牛，还教我《圆满牦牛之歌》。

乌金：真的很感谢... 莎尔顿低下头，抿嘴一笑，这是离别最后的一面了。

莎尔顿说：我们会一直在这里。

乌金没有言语，转身随着向导的路下山，然后回首挥手道别。

身后的画面响起来《圆满牦牛之歌》的歌声，半山腰上的村民们挥舞着哈达在告别， 这次是村长的男性歌声，悲呛悠扬： 拉达牦牛的脸盘如此美丽... 拉达牦牛是上天赐赏大地... 向导问乌金，你看上面是谁？

乌金：金帕叔怎么会唱《圆满牦牛之歌》？

向导：放牛的人，有谁不会唱歌啊？

何况这还是他自己作的歌！

乌金：《圆满牦牛之歌》是金帕叔作的？

向导：是啊！

金帕叔以前是我们村里最棒的歌手，他第一次唱这首歌，是在他年轻的时候。

但自从他太太过世之后，他就再也不肯唱了... 他总是说，等他的牦牛再出现时，他就会开口唱了... 乌金若有所思（前世就是一头牦牛啊！

），在村长的歌声里渐行渐远。

路上，乌金打开学生们写的信： 谢谢老师对我们的敦敦教导，您是我们心中最喜欢的老师，您教会了我们热忱善良的心多么重要，我们永远会铭记在心，您会为了我们的学习，不顾冷风，剥下自己的窗纸，因为我们，因为牦牛诺布，请您一定要回来看我们。

非常感谢您！

乌金再次到达上山的那个隘口，也主动供养神灵了！

（上山时，他还不愿听从向导的供养神灵的做法）。

乌金说：祈求我们一路平安。

还有，许愿有天我能回来这里。

向导：好，我们一起努力！

乌金在石堆上放下一颗石头，许下心愿！

这是最后的道别仪式！

镜头里，喜马拉雅高山、蓝天白云渐渐淡去，澳大利亚的海滩海浪浮现，海天一线，现代化城市出现！

悉尼的某个酒吧里，乌金在弹唱，他弹着弹着，突然中断了歌声！

客人们不解地四处张望，酒吧的经理喊道，乌金你为什么不唱，我们是花钱请你唱歌的。

乌金从口袋里掏出写有《圆满牦牛之歌》的澳大利亚旅游宣传彩页纸，在酒吧客人满眼迷惑的气氛中唱起来那首村长作的歌： 拉达牦牛的脸盘如此美丽... 拉达牦牛是上天赐赏大地... 无需告诉你，我将何从何去， 若要问我，就在高山雪地中， 我家就在高原之上，万花之中。

剧终！

乌金，你前世就是一头牦牛。

你的前世是村长的牦牛，村长又遇见了他的牦牛，就再次开口唱歌了

བོད་པ་ཞིག་ཡིན་ཕྱིན་ནོར་གནག་ནི་ཆ་ཡོད་རྒྱུས་ཡོད་ཅིག་ཏུ་སྣང་ངེས་ལ། ༼རེད་དེ་དེང་སང་གྲོང་ཁྱེར་ནས་འཚར་ལོངས་བྱུང་བའི་བྱིས་པ་ཚོར་མཚོན་ན་དེ་བཞིན་དུ་ཡིན་པའི་ངེས་པ་མེད༽ གང་ལྟར་ང་ཡང་ཆུང་དུས་ནས་ནོར་རྫི་བྱས་མྱོང་ཡོད་ལ། བེའུ་དང་མཉམ་དུ་རྩེད་མྱོང་ལ། བེའུ་བོར་སོང་དུས་ངུས་ཀྱང་མྱོང་། ཕན་ཚུན་ལ་མི་བཞིན་དུ་ཁ་བརྡ་ཡང་བྱས་མྱོང་། ༼དེ་དུས་ལོ་ན་ཆུང་ཞིང་ཧ་ཅང་གླེན་རྟགས་ཆེ་བས་ཡིན་ཀྱང་སྲིད་ལ། བྱིས་པ་ནི་ནི་དེ་འདྲའི་ལྷད་མེད་དྭངས་གཙང་ཞིག་ཀྱང་རེད། དེ་ནི་ཕལ་ཆེར་བྱིས་པ་ཚོའི་སེམས་ཁམས་དང་ཧ་ཅང་བསྟུན་ཤས་ཆེ་བ་ཞིག་རེད་སྙམ༽ དེ་བས་དེང་སང་འགུལ་རིས་དང་མི་དང་སྲོག་ཆགས་ཀྱི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་པའི་གློག་བརྙན་དང་བརྙན་འཕྲིན། མུ་འབྲེལ་བརྙན་འཕྲིན་སོགས་ལ་བྱིས་པ་རྣམས་ལྟ་རྒྱུ་ཧ་ཅང་དགའ་བོ་ཡོད། དེ་བས་དེང་སང་མི་དང་སྲོག་ཆགས་སྐོར་གྱི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་པའི་གསར་རྩོམ་མཁན་པོ་ཡང་ཆར་རྗེས་ཀྱི་ཤ་མོ་བརྡོལ་བ་བཞིན་བྱུང་དང་འབྱུང་བཞིན་འདུག དཔེར་ན། གློག་བརྙན་གྲགས་ཅན ༼གཡང་ཁྱིའི་གཏམ་རྒྱུད༽《忠犬八公物语》དང ༼གཡུལ་རྟ༽《战马》དང ༼མི་སྤྲ༽《金刚》རྒན་པད་ཚེ་ལགས་ཀྱི ༼ཁྱི་རྒན༽《老狗》སོགས་གློག་བརྙན་རིགས་མང་པོ་ཞིག་ཡོད་ལ། དེ་དག་གང་ཞིག་ཡིན་རུང་འདྲིས་པའི་ཁྲོད་ནས་ཕན་ཚུན་ལ་བློས་གཏོང་མི་ཐུབ་པའི་བརྩེ་བ་བརྗོད་ཅིང་། ཞོར་དུ་དྲིན་གཟོ་ཞེས་པའི་ཐ་སྙད་འདི་དང་འབྲེལ་ནས་གོང་གི་འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་ཀྱི་གློག་བརྙན་གསར་བ་ལུང་ནག་ན་ཞེས་པ་གླེང་བར་བྱའོ། །གཅིག ནོར་གྱིས་རྩྭ་ཐང་ནས་རྩྭ་ཟོས་ཏེ་རྩྭ་ཐང་དུ་ལྕི་བ་ཞིག་བཏང་འགྲོ གོང་གི་ཚིག་འདི་ནི་ཕལ་ཆེར་ང་དང་ཕ་ཡུལ་གཅིག་པའི་ན་མཉམ་གྲོགས་པོ་དང་རྒན་པ་ཚོའི་རྣ་ལམ་དུ་བྱང་ཡོད་ཤོས་ཆེ། འདི་ནི་ཕ་ཡུལ་གྱི་སློབ་གསོ་ལས་དོན་ལ་ཐིགས་ཁུར་བླ་ལྷག་གནང་མྱོང་བའི་མི་བུ་ལྷག་བསམ་ཅན་ཞིག་གིས་གནང་བའི་མི་ཚེ་བསླབ་བྱ་རེད། ཡིན་པ་ནི་ལོ་རེ་རང་ཡུལ་གྱི་སློབ་མ་དག་གིས་སློབ་ཆེན་ལ་རྒྱུགས་འཕྲོད་པ་དང་ཞིབ་འཇུག་སློབ་མ། འབུམ་རམས་པ། དཔེ་སྟོན་ཅན་གྱི་མི་སྣ་བཅས་ལ་གཟེངས་བསྟོད་དང་བྱ་དགའ་གནང་བའི་བྱ་འགུལ་ཅིག་ཡིན། བསླབ་བྱ་དེ་ཡང་དེ་དུས་གསུང་བ་རེད། གཙོ་བོ་ང་ཚོ་ལ་གནས་འདི་ནས་སྐྱེས་ཤིང་ས་འདི་ལ་བསྟེན་ནས་འཚར་ལོངས་བྱུང་བ་དང་། ཕ་ཡུལ་ཞེས་པ་དེ་ནམ་ཡང་མི་བརྗེད་རོགས་ཞེས་པ་དང་། ཕ་ཡུལ་བོར་ནས་མི་འགྲོ་བར་ལག་རྗེས་བཞག་པར་རེ་སྐུལ་བྱས་པ་ལོས་ཡིན། དེ་བས་དེ་ལྟར་བྱས་མ་ཐུབ་ན་ཡང་སླ་ངའི་ནང་དུ་སྐྱག་པ་མི་གཏོང་རོགས་ཞེས་རེ་སྐུལ་ཡང་བྱས་པས། དེ་འདྲ་བ་ཞིག་ཀྱང་བསྒྲུབ་མ་ཐུབ་ཚེ་ང་ཚོ་མི་རུ་སྐྱེས་རུང་དུད་འགྲོ་ལ་ཡང་མ་དོ་བ་ལོས་ཡིན། མདོར་ན། ཕ་ཤུལ་རུས་པ་གསེར་གྱིས་རྒྱན་མི་ཐུབ་རུང་། སྐྱི་བསེར་རླུང་ལ་མ་སྐུར། གཉིས། ས་རུབ་ལ་ཉེ་དུས་ནོར་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་ཕྱིར་བདག་པོའི་སར་སླེབས་ཡོང་། ༼ང་རང་ལོ་ན་ཆུང་དུས་དེ་འདྲའི་དོན་དག་ལ་ཐེངས་མང་འཕྲད་མྱོང་། ཡིན་ན་ཡང་དེ་འདྲའི་སྣང་ཚུལ་གཏན་ནས་མེད་པ་ཞིག་མིན།དེ་དུས་སྡེ་བའི་ཨ་ཁུ་དང་ཨ་ནེ་ཚོས་རྫི་བོ་ངར་བ་ཞིག་རེད་ཅེས་བསྟོད་བསྔགས་བྱས་པ་ཡང་བརྗེད་རྒྱུ་མི་འདུག ཧ་ཧ་ཧ། ཡིན་ན་ཡང་དེང་སང་གི་ནོར་རྫི་ལ་ལས་དེ་འདྲ་རྩ་བ་ནས་བྱིང་མྱོང་མེད་ཅིང་དེ་འདྲཞིག་ག་ལ་ཡིན་ཟེར་ཤོས་ཆེ་ངེས། དེ་ཟེར་མཁན་ཚོ་ཕལ་ཆེར་རྫི་བོ་ངར་བ་རེ་མ་ཡིན་པས་བརླན་པ་རེད་ཨེ་ཡིན་སྙམ། ཧ་ཧ་ཧ། ཀུ་རེ་ཡིན།འདྲིས་ཆེ་ན་དུད་འགྲོ་ཡིན་མ་ཡིན་ཁྱད་པར་ཅུང་མེད་པར་ཕན་ཚུན་ལ་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་འདས་ཀྱི་བརྩེ་བ་རེ་ཆགས་འགྲོ དེ་ནི་གོང་གི་གློག་བརྙན་ནང་གི་ནོར་བུ་དང་། དེ་མིན་ངོ་སྤྲོད་གནང་བའི་གློག་བརྙན་གཞན་དག་ལས་ཀྱང་ངེས་ཤེས་རེ་སྐྱེས་ངེས༽ ། རང་ཡུལ་གད་པ་ཡིན་རུང་སྐྱིད་ཅེས་པ་ལས་རང་ཉིད་ཆུང་འདྲིས་སུ་སོང་ཞིང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་གི་ཚོར་བ་མང་པོ་ཞིག་ཕ་ཡུལ་ནས་བཞག་མྱོང་བས་དེ་ནི་བརྗེད་ཐབས་བྲལ་བ་ཞིག་ཀྱང་ཡིན་སྲིད་ལ། དེ་མིན་གཞན་ཡུལ་དེ་ཕ་ཡུལ་ལས་འགྲོ་ལམ་བདེ་ཞིང་།རྩྭ་ཆུ་འཛོམས་པ། ཁོད་ཡངས་པ་སོགས་མཛེས་སྡུག་གི་ཁེངས་བའི་ཡུལ་གྲུ་གཞན་དག་ནས་བསྡད་ཀྱང་མི་སྐྱིད་པ་ག་ལ་ཡིན། བདེ་ནི་སོར་ནིརེད། དེ་ཅུང་མི་བདེ་བ་དང་མི་སྐྱིད་པ་ཡོད་པ་མ་རེད། དེ་བས་རང་ཡུལ་གད་པ་ཡིན་རུང་སྐྱིད་ངེས་པ་དང་མིན་རུང་བདེ་ངེས་པ་ཞིག་ག་ལ་ཡིན། ཡིན་ཙང་སེམས་ཀྱིས་འདྲིས་ཤིང་ལོབས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་དེ་བསྟུན་གྱི་སེམས་ཁམས་རེ་འབྱུང་སྲིད་པ་ཤ་སྟག་རེད། དེ་བས་དེ་ལ་བརྩེ་བ་གཏན་ནས་མི་འབྲེལ་བ་ཞིག་མིན་སྙམ། དེ་བས་ཕ་ཡུལ་ཡིན་ན། ལྷས་ར་ཡིན་ན། རང་སྡེ་རིགས་ལ་ཞེན་པ་དང་འདྲིས་ཤིང་ལོབས་པའི་བརྩེ་བ་དག་ནི་སུ་ལ་ཡོད་ཅིང་གཏན་དུ་གནས་པ་ཞིག་གོ དེ་བས་བརྩེ་བ་སུབ་ཏུ་མེད་ཅིང་ཡལ་དུ་མེད་པའི་བདེ་བ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་བ་ཞིག་གོ །གསུམ། གློག་བརྙན་འདི་གློག་བརྙན་འདི་ལས་ང་ལ་བག་ཆགས་ཆེས་ཟབ་ཤོས་ཤིག་བཞག་པ་ནི་སྡེ་དཔོན་དང་ནོར་བུའི་བར་གྱི་གཏམ་རྒྱུད་དང་བློས་བསླངས་དེ་རེད། མདོར་ན་དྲིན་གཟོ་ཞེས་པ་དེ་རེད། འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་ནི་འཛམ་གླིང་གི་རྒྱལ་ཁབ་ཉིས་བརྒྱ་རྩ་གྲངས་ལྷག་དང་མི་འབོར་དུང་ཕྱུར 75 ལྷག་གི་ཁྲོད་དུ་ཆེས་བདེ་སྐྱིད་ལྡན་པའི་རྒྱལ་ཁབ་དུ་བགྲང་ན་ཡང་རྒྱལ་ཁབ་དེའི་ན་གཞོན་ཚོ་ཕྱི་རྒྱལ་དུ་འགྲོ་བར་འདོད་པ་ནི་གློག་བརྙན་འདིའི་འདྲི་དོགས་ཙམ་མ་ཟད་འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་དངོས་ཀྱི་གནད་དོན་གལ་ཆེ་ཞིག་མིན་པའི་ངེས་པ་གཏན་ནས་མེད། མདོར་ན་ང་ཚོས་ཀྱང་བསམ་གཞིགས་བཏང་ན་བློས་མི་དཔག་པ་ཞིག་ཡིན་པའི་ངེས་པ་མེད། བདེ་འདོད་ནི་ཐུན་མོང་ལ་མངའ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་པས། དེ་ནི་འབྲུག་རྒྱལ་ཀྱི་རྒྱལ་བོ་ཁོ་ན་དང་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་རྡོ་རྗེ། དེ་མིན་རྫོང་སར་སོགས་ཁོ་ནས་ཤེས་འགྲོ་བ་ཞིག་ལས་གཞན་དག་གིས་མི་ཤེས་པ་ཞིག་ག་ལ་ཡིན། གང་ལྟར་བདག་གི་བསམ་ཚུལ་ལ་གློག་བརྙན་འདིའི་ཕྱི་ནང་ཅི་ལྟར་སློག་ཀྱང་བདེ་སྐྱིད་ཀྱི་ཚད་གྲངས་ཅི་ལྟར་འཇལ་ཀྱང་། མེད་དུ་མི་རུང་བ་ནི་དྲིན་ཅེས་པ་དེ་རེད། འདི་ལས་གལ་ཆེ་བ་ཞིག་གང་ནས་བལྟས་ཀྱང་མཐོང་མ་སོང་། ཡིན་ན་ཡང་མེད་ཅེས་སྨྲ་མི་ཕོད། དེ་ནི་རང་གི་བསམ་ཚུལ་ལས་འཕྲོས་ཏེ་བརྗོད་པ་ཙམ་ཡིན། ཁྱོད་ལ་ཕྱིའི་མཐུན་རྐྱེན་ཅི་ཙམ་འབྱོར་ཀྱང་ནང་སེམས་ཞི་བདེ་མ་ཡོང་ན་གློག་བརྙན་ནང་གི་དགེ་རྒན་བཞིན་ཕུགས་བསམ་དེ་མངོན་འགྱུར་བྱུང་ཡོད་ཀྱང་། ཁོས་སྔར་བཞིན་ལུང་ནག་ནའི་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱིས་སེམས་ཁམས་གསོ་ཐབས་བྱེད་དགོས། གློག་བརྙན་གྱི་མགོ་རྩོམ་སྟངས་དང་མཇུག་སྟངས་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། ཕ་ཡུལ་ནས་མི་འདུག་པར་ཕྱི་རྒྱལ་དུ་འགྲོ་འདོད་པ་དང་། ཕྱི་རྒྱལ་ནས་སླར་ཡང་རང་རྒྱལ་གྱི་ལུང་ནག་ན་དྲན་པ། མདོར་ན་ཡིག་ཚོགས་མང་འགྲོ་བས་དྲིན་གྱི་འཇིག་རྟེན་དུ་རྟོགས་ན་ད་གཟོད་ཕྱི་ནང་འཆམ་མཐུན་དང་ཡོད་ཚད་བདེ་འབྱུང་ངོ་།།དེ་བཞིན་ཡོང་བའི་བཀྲ་ཤིས་ཀྱིས་མཇུག་བསྡུ་བའོ།། བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས།

金刚 (2005)8.02005 / 新西兰 美国 德国 / 动作 奇幻 冒险 / 彼得·杰克逊 / 安迪·瑟金斯 娜奥米·沃茨

战马 (2011)8.22011 / 美国 / 剧情 战争 / 史蒂文·斯皮尔伯格 / 杰瑞米·艾文 彼得·穆兰

老狗 (2011)7.72011 / 中国大陆 / 剧情 / 万玛才旦 / 洛杰 旦正措

忠犬八公物语 (1987)9.21987 / 日本 / 剧情 / 神山征二郎 / 仲代达矢 八千草薰

看完这片觉得非常有意思，先介绍下这个国家不丹：位于喜马拉雅山脉东段南坡，其东、北、西三面与中国接壤，南部与印度交界，为内陆国。

北部山区气候寒冷。

可就这么一个小小国家，在影片里多次提及，国民幸福总值排世界第一！

我其实不在明白这个国民幸福总值是如何计算出来的，通俗的讲就是人们过得很幸福的意思吧。

可电影里表现出的并非如此，主角是个人民教师，可没干多久就不想干了，教师嘛杂事一大堆，自由度也极低，压力极大（最近郑州23岁女教师事件反响极大）然后这家伙就不干了。

有意思的是，和我们这一样，任职时都是签过合约的，也就是说不能立刻辞职，然后教育部安排他去全国这偏远荒凉的一个小学支教最后一年。

接着影片就有些俗套的成为艰苦支教类型的片子了。

但结尾说实话我挺喜欢，这位老师被校长、老师、学生、村民所感动，但最终依然拒绝了他们的请求，去了国外找寻自己心中的梦想，结束时讲他在酒吧当驻唱。

我觉得这个结尾不俗套，不死磕煽情，不拔高立意，追求自己的心中的生活才是最善待自己的方式，人的一生很渺小，能开心过完足矣了。

大多去支教的人是理想主义者，渴望去改别他乡他人，但片中的小伙子是个自我意识浓烈追求个性自由的家伙，仙丽纯净的雪村给了他一通美妙洗涤，想象之外天地间存在很多敬畏和更多奇好的维度。

孩子们说的触碰未来让主人公怀疑自己设定的人生场景……但最终还是挣脱不出理性思维的束缚，只有把歌和牦牛留在远方

一开始在豆瓣搜，居然搜不到这个词条，以为是这部电影太敏感了还是怎么样，但看了一下简介感觉很正常啊。

一直到看完，我再搜，才知道这部片又名《教室里的一头牦牛》。

当我知道这是一部支教主题的电影时，我就知道电影的走向和结局是什么了（大家都知道），但这不重要，我选择继续看下去，原因之一是我相信那份真情会很打动人，我想再被感动一次。

第一次看不丹的电影，不丹相对于我们国家来说确实不怎么发达，无论城市还是农村和我们国家对标都是（只是客观评价，没其他意思）。

支教很苦，生活条件很简陋，当我断定结局一定是老师被打动了而最终决定留下来当长期老师，那么这部影片即使是那种我们看开头就能知道结尾的电影，有着老师与村庄里的大人孩子建立的联系、感情展现得不够多（着墨太少）或者说不够深厚这点比较明显的不足，但凭借着真实的环境、人物、真挚的情感和令我们满意（感动）的结尾，我依旧会毫不犹豫地给五星。

但是，但是，我是真的没想到啊，老师，居然离开了鲁纳纳，真的让我太意外和震惊，即使最后是以在酒吧唱了这首歌为结尾，我依旧意难平。

我又在想难道这就是一种艺术的展现形式？

还是说这是更多人更真实的选择？

不要有那种固有的道德要求？

特意选择一种我们都意想不到的结局，难道这也是一种我们应该接受的结局？

我们不该有固有的思维模式、道德要求？

（五个问号皆没有恶意）这部影片提名了2022最佳国际影片，这就更让我陷入了思考🤔。

不丹是世界上最幸福的国家（之一）。

我不知道别的怎么样，但真就感觉电影里的人是真的好，好善良、淳朴，然后班长真的我一眼就认定她一定是个听话的乖小孩，一定是个好苗子，未来可期。

不管怎么样，就现阶段的我来说，我选择给四星⭐⭐⭐⭐

经典叙事的奇景窥淫套用——心怀梦想的主人公被迫远走鲁娜娜，被淳朴民风所“感化”，而使命般完成教授课程，完成了自我的心灵涤荡后迷失于梦想之乡，揭示一个所谓永恒母题“传统与新生”的选择。

但之所以说是所谓的“感化”，是因为影片主创团队对支援教育的浅尝辄止。

首先，剧作层面上的空洞，不断以足以让身处影片叙境之外的剧作者、主人公、城市观众，在一个个反复确证刻板印象的情节设置中，得以确证自己对“偏远地区”的想象。

其次，导演层面的懒惰，几无创新的视听语言在缺失形式美感的镜头中，不断以一个“外来者”的主人公，聆听着“当地人”旅游式的风俗介绍，纯粹以被动的姿态，居高临下地审视一切，哪怕是在最为令人期待的，主人公如何教育这群如此温顺亲切的孩童时，创作者也用造黑板、做家访等等并无建树的方式，继续着他们的观淫。

相比较之下，同样是教育题材的《孩子王》，早已在1987年完成了对相关命题的直面。

但与其不同的是，陈凯歌及其主创团队是切身经历过浩劫之中的上山下乡，在面对父权的坍塌后重新以全新的姿态审视着“教育”这一主题，因而更为深刻也更为写实，而非《教室里的一头牦牛》刻板地、几无创新地、无说服力地呼吁现代关注的回归。